pozbawieni wizji utopijnej przemiany, która przydarzy się za rok, albo najdalej za trzy lata.<br><br> Można też nieraz usłyszeć uczestnika wspólnoty &lt;orig&gt;neokatechumenalnej&lt;/&gt;, którego gwałtowne nawrócenie liczy sobie kilka miesięcy albo kilka wiosen, jak nie może powstrzymać się od publicznego biadania nad letniością polskich katolików. Miliony polskich katolików nie powtarzają sobie przecież na głos, od rana do wieczora: "Chrystus jest ze mną, dzisiaj powiedział mi to i to, znowu udzielił mi wskazówki". Zmęczony czterdziestolatek z trójką dzieci, kiedy wychodzi z kościoła po niedzielnej mszy, zapewne rzadko zdobywa się na taką żarliwość, aby głośno wołać do swojej żony i dzieci: "Przyjęliśmy Chrystusa! Chrystus jest teraz