w czyn. Jeżeli zaś nie, to zasmucony lud całkiem rezygnuje z zamiaru"&lt;/&gt;.<br>Procedura rzucania losów wyglądała u Thietmara inaczej niż u Tacyta, przede wszystkim zaś różniły się sposoby przeprowadzania wróżby z konia. Lucicy nie mogli jak starożytni Germanie zaprząc go do świętego wozu, bo wynik przeciągania wozu przez dwie wbite na krzyż włócznie byłby z góry wiadomy. Wyroczny koń z Radogoszczy był wierzchowcem, podobnie jak występujące w tej samej roli konie ze Szczecina, z Arkony i znad Dźwiny, o których będzie jeszcze mowa. Istotniejsze od różnic, jakie dzieliły słowiańskie wyrocznie Thietmara od germańskich wyroczni Tacyta wydaje się jednak łączące je podobieństwo strukturalne