wyborach, że Franzem Josefem Straussem nie sposób zdobyć Bundestagu. Wie pan, ci goście, z CDU czasami potrafią powiedzieć coś sensownego...&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="art"&gt;<br>&lt;tit&gt;STRAJK PO SZWEDZKU&lt;/&gt;<br><br>&lt;au&gt;MARTA WESOŁKOWSKA&lt;/&gt;<br><br>&lt;intro&gt;Dokładnie wiadomo co to jest: seks po szwedzku, szwedzkie kino, szwedzka jakość pracy. Ale szwedzki strajk? Czy może oznaczać coś więcej niż tylko odosobnione, wyjątkowe na przestrzeni stulecia zdarzenie?&lt;/&gt;<br><br>W CIAGU dramatycznych strajkowych dni na przełomie kwietnia i maja 1980 r. w tym spokojnym, pracowitym kącie Europy urodziło się nowe zjawisko: strajk paradoksalny. Taki, którego nikt nie chce, ale którego konieczność wszyscy czują i podporządkowują się zbiorowemu &lt;orig&gt;niepracowaniu&lt;/&gt; w imię zbiorowej lojalności. Nadto, którego prawdziwe cele są