stado owiec, przerzucił się przez gościniec, <br>by skrócić odległość. Było ich kilkaset sztuk.<br>- Lekko! Matfiej! Lekko! Ognia, waszmościowie!<br>Huknęło równocześnie osiem strzałów. Celne czy nie, wrażenia nie wywołały. Wprawdzie <br>gromada wilków zatrzymała się przy zabitych lub postrzelonych towarzyszach, <br>by ich dorżnąć i pożreć, lecz pozostałe nie wstrzymały biegu. Myśliwi śpiesznie <br>nabijali broń. Coraz to bliższe trójkątne mordy, błyszczące ślepia. Gonią z <br>tyłu ławą i zachodzą z boków. Konie rwą. Stary Prokop wsparł Matfieja. Obaj <br>usiłują zachować panowanie nad końmi. Myśliwi strzelają rozważnie. Co który <br>zwierz wysforuje się w przód, dostaje postrzał z garłacza. Zaprzestano dawać <br>ognia salwami, po których następuje konieczna