pięćdziesiątych w Polsce, przyjmując tezę głoszącą, że odbudowa państwa polskiego stanowi bezpośredni skutek zwycięstwa rewolucji socjalistycznej w Rosji, uznała też automatycznie, iż w wielkim sporze z przełomu XIX i XX wieku rację mieli tylko ci, którzy stawiali na międzynarodową rewolucję socjalną. W związku z tym poglądy przywódców PPS uznano za nacjonalistyczne i w gruncie rzeczy szkodliwe dla sprawy wyzwolenia narodowego. Natomiast poglądy przywódców SDKPiL uznano za jedynie słuszne i godne uznania. Dowodzono, że SDKPiL, nie wysuwając formalnie hasła "niepodległość", przez swoją rewolucyjną praktykę sojuszu z siłami rewolucyjnymi w Rosji uczyniła dla niepodległości więcej niż inne nierewolucyjne partie z PPS na czele