wiedział, że tak wygląda jego śmierć. Jeżeli nie tej nocy, to jutro. Pojutrze. Czy nie powinnam była zostać przy nim, rozerwać szmaty, choćby się bronił, ciąć, opatrzyć? Czy zrobiłam wszystko, co możliwe? Ulga, że go podrzucili, oddali własnemu plemieniu, może i rodzinie, oskarża. Leczenie tutaj powinno być gwałtem. Kobiety kołyszące naczynia z zarzewiem jak przed wiekami, mężczyźni strzegą wędrującego stada z włóczniami w ręku... Może nawet są szczęśliwi, wystarczy tylko uznać, że takie właśnie życie jest jedynie dostępne, nieuniknione jak los. Czy nie wszystko jedno, jak się umiera? Przejdzie się czarną furtą, samotnie, wymykając z ramion, które by chciały zatrzymać. Czy