Przekonanie, że ostatniej nocy wykazała się niezwykłą gwałtownością charakteru, nieco w niej zbladło. Nieznajomość jakichkolwiek reakcji Lesia na ten rodzaj protestu przeciwko jego karygodnym wybrykom uniemożliwiała jej podjęcie decyzji na przyszłość. Pełna wahań i wątpliwości przekładała różne przedmioty na właściwe miejsca, zastanawiając się, czy od razu przystąpić do uzupełnienia rozpoczętej nad ranem Wielkiej Sceny, czy też raczej sprawdzić najpierw, jakie wrażenie uczynił na Lesiu sam wstęp. Charakter skłaniał ją do przezornego przeczekania, z drugiej jednak strony dotychczasowe doświadczenia kazały zwątpić w dobroczynny wpływ równowagi, spokoju i rozsądku na poczynania jej małżonka. Zirytowana i oburzona na niego, niezadowolona z siebie, pełna niepokoju i