skarpetach.<br>- Jeśli ona wyjdzie przed furtkę, to nigdzie nie pójdę - mówi cicho Polek. Przysięga ta wydaje mu się niedostateczna, więc wzmacnia ją po chwili bez wahania:<br>- Nigdy nigdzie nie pójdę. Odgarnęła włosy z czoła, szuka czegoś w bukiecie. Polek wie, że chabru. Ona przecież nie wyjdzie przed furtkę. Już wieczór nadchodzi od miasta. Gdzieś spośród lasów i zagajników wycieka głos trąby pastuszej.<br>- Jeżeli uplecie wianek do końca, zawołam ją - mówi Polek jakoś wbrew sobie dość głośno, nawet zbyt głośno. Czym prędzej chowa się z powrotem w rowie. Czerwone bąble na nogach swędzą niemiłosiernie. Boi się jednak podrapać skąsane przez pokrzywy miejsca