Rozbrajającym) - jest przeważnie dzieckiem najmłodszym, ale niekoniecznie. Wiecznie dowcipkuje, rozśmiesza, rozładowuje napięcie. Uchodzi mu bezkarnie każda niecnota. Pod pozorem niefrasobliwości kryje się w nim jednak chroniczny niepokój i lęk o to, że nikt go poważnie nie traktuje. Jego uczucia bardzo łatwo zranić i jakby w obawie przed tym dziecko takie nadskakuje, przypochlebia się i przymila całemu otoczeniu. Nie ma więc kiedy zadbać o własne potrzeby i interesy. Wprawdzie ustawicznie zabiega o aprobatę innych, w głębi duszy nie wierzy jednak, że jest jej warte. [...] Najgorzej (jako dorosłym - przyp. red.) układa im się życie osobiste. W chronicznym poczuciu niedocenienia raz po raz zmieniają