represje i cierpienia, braki w zaopatrzeniu i czytane książki, kłopoty pieniężne, złe warunki mieszkaniowe i życie muzyczne, rozmowy intelektualne, polityka i picie wódki. Rzeczywiści byli wreszcie emigranci, cudzoziemcy i aparatczycy od kultury, którzy pospołu gęsto zaludniają drugi plan. Przy czym Mycielski nie zadowala się portretowaniem osób i zapisem zdarzeń. Jest nadto ich analitykiem i komentatorem, wyczulonym na niezliczone absurdy życia w PRL, które odsłania jak chyba nikt poza nim. Dotyczy to zwłaszcza absurdalności życia artysty na świeczniku, który korzysta z mizernych skądinąd przywilejów, jakie uznanym artystom przyznawała PRL, napotykając zarazem trudności na poziomie najbardziej elementarnym.<br>Dramatyczne napięcie wnosi do tej powieści