cudowny efekt "papieskiego kwietnia". Cóż jednak począć, gdy każdy dzień przynosi nowe dowody na to, że Kwaśniewski jest politykiem wciąż stojącym w rozkroku między wiernością komunistycznej przeszłości a rolą cudownego dziecka polskiej demokracji. Upór, z jakim obstawał przy wyjeździe do Moskwy, każe stawiać pytania o jej hipnotyczny urok dla niegdysiejszej nadziei PZPR. Solenne podkreślanie przez Aleksandra Kwaśniewskiego, że w bilansie życiowym generała Jaruzelskiego jest więcej pozytywów niż negatywów, jeszcze wzmacnia to wrażenie mentalnego uwikłania. <br>Dlatego krzywdzące jest odsądzanie od czci i wiary związkowców z Solidarności, którzy nie chcą prezydenta Kwaśniewskiego przy świętowaniu rocznicy Sierpnia. Nikt nie neguje, że Lech Wałęsa jest