tyle, co narzucenie utworowi romantycznego sztafażu - tematów, charakterów, wystroju scenicznego. Dbałość o widowisko miała być z woli autora ważniejsza niż eksponowanie tekstu dramatu. Można to ująć inaczej: tekst powinien być pisany z myślą o tym, jak wypadnie na scenie.<br>Zapewne casus Dumasa - powodzenie "teatralnego" dramatu - unaoczniał ludziom pióra klęskę romantycznych nadziei na możliwość podporządkowania spektaklu dramatycznemu słowu. Nie miały szans na powodzenie, zatem i na wystawienie, sztuki pozbawione wątku sensacyjnego, nadmiernie - z teatralnego punktu widzenia - rozgadane.<br>Lata 1830-1835 są określane przez historyków literatury jako najciekawszy okres romantycznego teatru. Był to czas walki o zdobycie sceny, o zapewnienie na niej należytego