nim jakaś zawziętość, aby ujrzeć dalekie chociażby światełko w mroku. Wprawdzie od owego dnia, w którym rozszczepiono mu głowę, nie wydarzyło się nic szczególnego, Adaś czuł jednakże, że wróg się przyczaił, że krąży dookoła, zaniepokojony i że da znać o sobie. Czytał przeto, czytał tym gorliwiej, choć, z coraz mniejszą nadzieją. Ryszard III * zakrzyknął w tłoku bitwy: "Konia, królestwo za konia!" - Adaś oddałby królestwo, gdyby je posiadał, za jednego Francuza, co miał jakikolwiek związek z tym domem. Wprawdzie wedle zuchwałej dewizy - "Bóg działa przez Franków", tego jednakże Francuza, co się plącze w dziejach tego domu, musiał nasłać czart.<br>Wszyscy już w