formułka conponatur novies (płaci dziewięciokrotnie). Prawo Sasów nie ograniczyło się do niej, ponieważ kodyfikator chciał scharakteryzować różnicę między dwiema odrębnymi częściami okupu za mord. Pierwsza jego część to zwykła, pojedyncza główszczyzna (in simplo), płacona według rutynowych zasad: 1/3 pokrywali boczni krewni (proximi) sprawcy, a 2/3 on sam z najbliższą rodziną. Tak postępowano przy każdym zabójstwie, ale nie wspomniano o tym w tytułach XIV i XVI, gdzie mowa o wergeldzie edelinga i lita, bo rzecz rozumiała się sama. Obowiązek pokrycia przez krewnych 1/3 wergeldu odnotowano w tytule XIX, bo pod tym właśnie względem dwie części okupu za mord różniły