proces ten, powodując lokalne zmiany w upakowaniu chromatyny, ułatwia związanie z DNA polimeraz oraz innych białek przed rozpoczęciem transkrypcji i, być może, replikacji [193].<br><br>&lt;tit&gt;FOSFORYLACJA&lt;/&gt;<br><br>Innym mechanizmem, który może obniżać powinowactwo histonów do DNA jest przede wszystkim tzw. O-fosforylacja seryny i treoniny, przekształcająca te obojętne aminokwasy w reszty ujemnie naładowane. Taki typ fosforylacji dotyczy przede wszystkim trzech histonów: H1, H3 oraz H2A i to po ich skompleksowaniu z DNA w chromatynie. Jest on katalizowany przez kinazy zarówno zależne, jak i niezależne od cyklicznych nukleotydów (cAMP i cGMP) oraz korzystające z ATP jako donora reszt fosforowych. Wytworzone wiązania estrowe tych reszt