nieba stał... Marsjanin. Paragon zamrugał powiekami, jakby chciał spłoszyć senną zjawę, lecz zjawa nie miała zamiaru zniknąć. Chłopiec wydał jęk zdumienia. Wyciągniętym ramieniem pokazał w kierunku strzelnicy.<br> - Marsjanin! - wybełkotał Mandżaro.<br>Długi jak tyka, pogięty jak korzeń, tajemniczy jak duch Marsjanin stał zapatrzony przed siebie. Budził podziw i grozę. Chłopcy patrzyli nań jak zaczarowani. Tymczasem zjawa zaczęła schodzić w kierunku przejścia wiodącego do kolumnowej sali.<br> - To będzie kawał, jak on napatoczy się na Tajemniczego szepnął Paragon.<br> - Ciii - Mandżaro przytknął palec do ust gestem nakazującym milczenie.<br>Obaj znakomici detektywi z wielkim napięciem wpatrywali się w niezdarną postać Marsjanina. On natomiast wolnym krokiem zbliżał