sprzętami.<br><br>"Co tu począć? - myślałem. - Jak wydostać <br>się z tego piekła? O Boże, Boże! Gdyby można <br>było być ptakiem i ulecieć stąd dokądkolwiek!"<br><br>I nagle przypomniała mi się cudowna czapka doktora Paj-Chi- Wo. <br>Czy mam ją przy sobie? Sięgnąłem do kieszeni. <br>Jest! Miałem już ją włożyć na głowę, <br>gdy naraz spostrzegłem, że nie było na niej guzika. A więc <br>mogę, jeśli zechcę, stać się ptakiem, wydostać <br>się z pałacu, uciec z tego niewdzięcznego kraju, a potem - potem <br>zostać ptakiem już na zawsze, bez nadziei odzyskania kiedykolwiek <br>własnej postaci!<br><br>Wtem usłyszałem nad sobą sapanie. Poprzez odłamki <br>sprzętów ujrzałem rozwartą paszczę wilka