są chybione albo ułamkowe. Solidarność nie jest - czy raczej: jest nie tylko - formą walki klasowej, jak chciałby zachodni goszysta; i jest nie tylko formą protestu przeciw totalitaryzmowi, jak tłumaczyłby to liberał; i wreszcie jest nie tylko odrodzeniem narodowym i religijnym, jak wolałby to widzieć obserwator z prawicy. Jest wszystkim tym naraz; powiedzmy jeszcze prościej: jest drogą od absurdu do normalności, jest dążeniem w stronę życia, w którym sklepy masarskie sprzedawałyby prawdziwe mięso, a nie odpadki, nauczyciele uczyliby prawdziwej historii Polski, a nie łgarstw, pisarze tworzyliby prawdziwe książki, a nie propagandowe brechty. To, co dzieje się dzisiaj i co przybiera postać zadziwiającego