dosięgła. Gerard bardzo mi pomógł. Wybiegł za mną, ale tylko po to, by mi pomóc. Szczęśliwie wróciłam do domu. No prawie... ale mogło być gorzej. <br>Nie, nie wniosę sprawy do sądu - weszła mi w słowo. Byłam zbyt zastraszana. Chcę prowadzić normalne życie. Teraz mam męża i dwójkę dzieci. Nie chce narażać mojej rodziny na niebezpieczeństwo. I nie chcę tego na nowo przeżywać. Sprawa przycichła. Staram się odbudować zszarganą psychikę. Mąż bardzo mi pomaga, a nasze dzieci są największym szczęściem danym od losu w nagrodę. Poprzez te wydarzenie uwierzyłam w Boga i moje pociechy wychowuję według zasad wiary.<br>Historia Mileny nie jest