czytelnictwa</hi> (J. Ankudowicz, Polska); <hi rend="italic">Metody badań czytelnictwa</hi> (R. Escarpit, Francja); <hi rend="italic">Zachowanie czytelnicze dorosłych</hi> (R. Kling, Stany Zjednoczone); <hi rend="italic">Prestiż książki i czytelnictwa jako rezultat radzieckiej polityki kulturalnej</hi> (W. Stelmach, ZSRR) - wywołały bardzo szeroką dyskusję. Spierano się o usytuowanie badań czytelnictwa w szerszym kontekście badań audytoriów kultury, o zakres wspólnoty z innymi naukami humanistycznymi, o metody zbierania materiałów. Bardzo wyraźnie zarysowały się różnice poglądów między przedstawicielami Instytutu Książki i czytelnictwa opowiadającymi się za funkcjonalnym rozumieniem teorii badań a R. Escarpitem, który przedstawił opracowaną przez siebie metodę badań ilościowych, tzw. bibliometrię. Polega ona na dokonywaniu statystycznych pomiarów produkcji książek w przeszłości i współcześnie przyjmując, że