acz nie bez melodramatycznych niuansów formułuje motyw powracający później w rozlicznych wariantach - Europa Wschodnio-Środkowa jako miejsce chore, strefa niebezpieczna, kraina dekadencji, psychicznych powikłań i mrocznych namiętności. Słowem rodzaj piekła. W podobnym świetle jawi się Berlin w "KABARECIE" Boba Fosse. Ucieczka z "Ziemi zarazy" niekoniecznie oznacza ocalenie. Zbiegowie "stamtąd" są naznaczeni. Prześladują ich upiory pamięci. Dręczy poczucie grzechu winy. Nienawiść i ból. Piekło Europy Wschodniej to nie tylko dekadencja to także totalitaryzmy, wojna, obozy, masowa zagłada - plagi porażające amerykańską wyobraźnię. Takie stężenie zła i cierpienia godzi w amerykańską filozofię, kwestionuje jej fundamenty. Wzbudza irracjonalny lęk. Kryje się za tym jakaś niepojęta