przejmujące zimno, ale ten kamień porazi ogniem. Cóż to więc za metafora? To metafora człowieczeństwa. Cóż to za kamień? To posąg człowieka. Więcej: to pomnik. Absurdalny i groteskowy.<br>W "Dom Juanie" pomnik ten przedstawia bowiem prowincjonalnego szlachetkę w pompatycznej zbroi imperatora rzymskiego; skromnego ziemianina, który wolał gorzej odziewać się i nędzniej mieszkać za życia, byleby mieć imponujący wizerunek i pałacowy nagrobek po śmierci. Kamienny, oczywiście. Albowiem aberracyjną i absurdalną ambicją ludzką jest świat żywych wartości przemieniać we wzniosłą, kamienną martwotę. Tak czterysta lat później swoją wizję nieludzkiego świata tworzonego przez hitleryzm Tadeusz Borowski również nazwie kamiennym światem. I przypomni, że dewizą