miejsce w akcie 'oświecenia', to zmiana perspektywy postrzegania rzeczywistości, czyli, inaczej mówiąc, przejście od dualizmu podmiotu i przedmiotu poznania do sprzecznej tożsamości podmiotu i przedmiotu poznania. Z tego powodu praktyka zen różni się od praktyk religijnych, które z zasady mają <br>prowadzić do samodoskonalenia. Dla podkreślenia tego faktu mistrzowie zen <br>często negowali istnienie praktyki religijnej zen. Świadczą o tym na przykład <br>następujące słowa Mazu: "'Droga' nie zawiera praktyki. Jeśli ktoś uważa, że <br>'drogę' osiąga się dzięki praktyce, taka praktyka przynosi katastrofalne skutki". <br>Orędownicy 'absolutnie sprzecznej samotożsamości' odrzucali koncepcję <br>praktyki polegającej na 'stawaniu się buddą' (chiń. zuofuo; jap. sabutsu). Z punktu widzenia 'logiki