coraz intensywniejsza. Z obawą wyjrzałem przez okienko. Zauważyłem, że ugaszone płótno zajęło się ponownie. Malutkie płomyczki ognia w kilku miejscach jednocześnie wolno pełzły po suchym materiale w górę i stawały się co raz większe. Poczułem lęk, gdyż byłem uwięziony w środku bez możliwości ucieczki. Próbowałem się uspokoić, tłumacząc sobie, że nic mi nie grodzi, bo obite blachą ściany budy nie zapalą się i ogień nie ma szans dostać się do środka. Nie na długo to wystarczyło, okazało się bowiem, że ogień zaczął okopcać wychodzące na zewnątrz kable pokryte gumową izolacją. Przez uchylone okienko wdzierał się do środka czarny, gryzący w oczy