mottem z Mickiewicza: "... pominąć strefy ulewy i grzmotu ] i szukać tylko cienia i pogody...".<br> Cały ten świat w swych przeciwieństwach uspokojony, w swoich pięknościach, w wielkich i drobnych miłościach do ludzi, zwierząt, sztuki, w drobiazgach codzienności przeżyty, przeciwstawiony zostaje przez starego poetę Nicości w wierszu Stary poeta: <br>&lt;gap&gt;<br> Wprawdzie poeta wieszczy nicość, ale w pewnym sensie sam sobie przeczy, wracając do dawnych wątków własnej twórczości, w której, jak w Piosence dla zmarłej, objawiał się rodzaj panteizmu. Stale czuje się "krewnym" natury. W młodości przywoływał Dionizosa jako symbol ciągłej przemiany i powrotu. Modlitwa Dionizosa miała spowodować nasz, ludzki, pośmiertny powrót na ziemię pod