dualizm <br>podmiotu i przedmiotu poznania, skoro w każdym akcie przedmiotowego <br>poznania dualizm ten na nowo się konstytuuje? <br>W odróżnieniu od Heideggera Nishida przyznaje otwarcie, że jego <br>stanowisko jest w pewnym sensie dogmatyczne. Odwołuje się bowiem do <br>filozoficznej tradycji Wschodu, w której po procesie demontażu przystąpiono <br>&lt;page nr=305&gt;<br>do konstruowania wizji rzeczywistości jako 'nicości absolutnej'. Nishida <br>odrzuca jednak tradycyjną buddyjską terminologię, bardzo rzadko odwołuje <br>się do sutr buddyjskich czy komentarzy, nieustannie prowadzi dialog z filozofią <br>zachodnią. Nishida tworzy nowe terminy filozoficzne, takie jak 'absolutnie <br>sprzeczna samotożsamość' czy 'odwrotna polaryzacja', jednak tworząc <br>'filozofię nicości' (jap. mu no tetsugaku), korzysta obficie z aparatu <br>pojęciowego filozofii zachodniej