relacji 'absolutnie <br>sprzecznej samotożsamości' - wszystko jest tożsame (aspekt jedności), nie <br>tracąc przy tym swoich indywidualnych cech (aspekt wielości). W tym <br>kontekście należy rozumieć słowa Nishidy, iż "świat sam przejawia siebie <br>i kształtuje sam siebie w samowyrażaniu". <br>Taka dynamiczna struktura interaktywności wszystkich rzeczy przy zachowaniu <br>ich indywidualnych cech jest możliwa w 'nicości absolutnej', która nie jest <br>"zasadą ograniczania" w sensie fundamentu. W takim ujęciu paradoks nie jest <br>momentem ruchu dialektycznego, jak to postuluje Tadeusz Płużański. Według <br>Płużańskiego prawa dialektyki stosowane do układów statycznych zmieniają się <br>w prawa paradoksu, i odwrotnie. Tak więc, synteza dialektyczna Hegla jest <br>jednością przeciwieństw rozpatrywanych w ruchu, a