wpływów, jakie połączyły mnie na zawsze z Galileuszem.<br>Notuję dokładną datę: pierwsza po operacji noc księżycowej pełni, kiedy posrebrzona tarcza stanęła w oknie zaplątana w gołych konarach szpitalnego ogrodu.<br>&lt;page nr=5&gt; Jej idealnie geometryczną kolistość zoperowane oko odbierało jako zamazane widmo mgławicy, lecz sama okoliczność pełni sprzyjała podróżom w przeszłość. I to nie byle jakim podróżom, zwłaszcza w moim szczególnym wypadku. Kiedy miałem pokonać czasoprzestrzeń, aby znaleźć się w miejscu i czasie moich doznań chłopięcych.<br>Nie było to zwykłe podróżowanie w przestrzeni, na które wystarczy mieć czas o normalnym biegu w jednym, niezmiennym kierunku. Takiego czasu się nie pokonuje. Taki czas sam pokonuje nas, nie