w ostatnie jego mazurki, zwiastuny męki i śmierci, bałam się urzeczenia i sugestii. W końcu fragmenty z Ballad, Sonat i Koncertów stały się moim przejściem w dojrzałość, małżeństwo i macierzyństwo. Dzieciom moim małym jeszcze śpiewałam jego Pieśni. Mogę teraz spokojnie o tym rozważać, bo wszystko jest już tylko przeszłością i nie dotyczy nikogo tylko mnie i ukochanego Fryderyka.<br>Ludvig van Beethowen owładnął inną częścią mojej osobowości - rozbudował we mnie dynamizm, radość i kreatywność, i uczył mnie logiki i konstrukcji. Kochałam się w nim, bo uważałam go za mocarza zdolnego wywrócić świat. Moja Profesorka na Profesorskiej Blanka Biskupska prowadziła mnie przez jego Tańce