swoich towarzyszy, którzy podeszli bliżej i stanęli ciasnym półkolem - chcieliśmy, żebyście nam powiedzieli, jak to długo będzie trwać?<br>Szczuka podniósł zmęczone powieki i przekrwionymi oczami rozejrzał się po otaczających go ludziach. Spojrzenia wszystkich, wyczekujące i skupione, wpatrzone były w niego. Chwilę się namyślał. Wreszcie nieznacznym skinieniem głowy wskazał na leżących nie opodal:<br>- O tamtych wam chodzi?<br>- Właśnie o tamtych. Jak długo tacy ludzie będą musieli ginąć? To nie pierwsi.<br>- I nie ostatni - odparł Szczuka. - Przestrasza was to? Robociarz wzruszył ramionami:<br>- Mnie? Każdy chce żyć. Ale bać się?<br>&lt;page nr=16&gt; - Więc?<br>Tamten nic zrazu nie odpowiedział, tylko przez dłuższą chwilę patrzył na górującego nad nim