pracy.<br>Wysoki Sądzie! O ile szanuję niezgodne z moimi poglądy interlokutorów, o tyle nie wybaczam im niekonsekwencji.&lt;/&gt; Zważywszy zaś na wagę zagadnienia (mam na myśli ponadczasowy charakter twórczości Pana Jana) ośmielę się zwrócić uwagę na fakt, iż rzeczony oskarżyciel jawi się nam jako mistrz niekonsekwencji. Oto bowiem przeprowadzając dowód metodą nie wprost oskarżyciel Lenia sugeruje, że takie czynności jak, chodzenie (do szkoły), odrabianie (lekcji), sznurowanie (trzewików), mówienie (dzień dobry) są bezsprzecznie synonimem pracy. Oskarżyciel zarzuca więc Leniowi, iż ten nie wykonawszy pewnego dnia powyższych czynności dał dowód nieróbstwa.<br>Tak, ma rację oskarżyciel zarówno w kwestii lekcji, trzewików, jak i nienapojenia Azorka czy