gdzie gleba nadawała się pod uprawę, spotykało się z rzadka rozrzucone miasteczka, a raczej warowne grody, które tylko miejscowym władcom i ich drużynom zbrojnym służyły za siedzibę. Ludność natomiast mieszkała za murami w szałasach i namiotach i zajmowała się uprawianiem pól i winnic. Do grodu chroniła się tylko w razie niebezpieczeństwa, kiedy pojawiały się zbójeckie plemiona pustynne, które grasowały po Kanaanie w poszukiwaniu łupu.<br>Abram starannie omijał doliny i większe osiedla ludzkie. Trzymał się tylko skalistych wyżyn, gdzie swobodnie mógł wypasać swoje stada. Nikt mu w tym pochodzie nie stawiał przeszkód. Ludzie miejscowi przywykli do karawan nomadów ciągnących wzdłuż i wszerz