opuszczając powieki oraz robiąc pomarszczony dzióbek z górnej wargi. Aurelia obawiała się, czy babcia nie ryknie śmiechem.<br>- A więc pralka naprawiona? - upewnił się posępnie Artur.<br>- A, tak. Orelka, nastaw no znów parę garnków wody, bo ta już wystygła - poleciła babcia.<br>- Czy potem będziesz już mogła wyjść ze mną? - spytał Gburek niebezpiecznym tonem, kierując pytanie do Aurelii.<br>- Trochę się martwię - ciągnął Konrad, pochylając się w stronę babci - kto mi pomoże z kurtyną...<br>- Ja mogę ci pomóc - zaofiarowała się Aurelia.<br>Konrad spojrzał na nią wyniośle, lecz już jakby z pewnym odcieniem przebaczenia.<br>- Cóż - rzekł przez zęby. - Proszę cię uprzejmie. Jeśli znajdziesz chwilę czasu