Wieczór jest jako flakon - kiedy się odmyka,<br>Wszystko chciałby odurzyć perfumą słowika.<br><br>Muszlę nieba otwiera jak morza odmęty,<br>A z muszli perły srebrne lecą w firmamenty.<br><br>Noc je na nitkach wątłych leciutko kołysze,<br>Niby główkę słowiczą zasłuchaną w ciszę.<br><br>Aż wschód w palce różowe pocznie gwiazdy chwytać<br>I w konchę niebios perły bledziutkie zamykać.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;MUZYKA PORANNA&lt;/&gt;<br><br>Daleko i bardzo leciutko<br>Wiatr niebo i drzewa kołysze,<br>Ptaki błękit z gardziołków<br>Kroplami leją w ciszę.<br><br>Cisza, jak waza pełna<br>Po brzegi słodkiego płynu,<br>Rozlewa błękit w kieliszki<br>Akacyj i jaśminu.<br><br>Błękit się z srebrem łączy,<br>Mocną wypryska wonią,<br>Ptakom języczki drapie<br>I nowe