ja, ze zbyt ostentacyjną może determinacją, zrezygnowałem. Żywiłem oczywiście nadzieję, że się już nie zobaczymy, lecz pech chciał, że spotkaliśmy się znów na komorze celnej. W pierwszej chwili nie zauważył mnie i już miał odejść, unosząc swój krzyżem kredowym zeszpecony tobołek, gdy horpyna za ladą zwróciła się do mnie tonem niebywale opryskliwym:<br>-&lt;foreign&gt;Mais que c'est qu'il y a dans ce sac?&lt;/&gt;<br>-Pom-pom de terre- wykrztusiłem, wyskrobując z siebie resztki zardzewiałej francuszczyzny.<br>Baba zarechotała, wysunęła łapsko i pomacała wór. Popatrzyła na mnie chwilę, znów zarechotała, postawiła krzyżyk i ryknęła:<br>- &lt;foreign&gt;Allez, allez, vite!&lt;/&gt;<br>Złapałem kurczowo wór (skórzaną świnię ciągnął tragarz, lecz wora