moich włosów. Pozwalam mu się całować i zjadam tabliczkę czekolady, którą wyjmuje z kieszeni. Kiedy kładę się, przyciąga swój leżak blisko mojego i przykrywa nas jednym kocem. Teraz patrzymy razem w uciekający widnokrąg. Więc dokąd?<br>&lt;page nr=107&gt; Sierpień<br>Jest przecież miejsce na tym statku, gdzie się można całować. Są tu duże pluszowe niedźwiedzie i małe krzesełka, w których mieszczę się z trudem. W rogu drewniana zjeżdżalnia, na którą wspięłam się kilka razy. Światło zgaszone, bo już po dziewiątej i dzienni mieszkańcy pokoju śpią od godziny w rozhuśtanych łóżkach. Mogę tu siedzieć spokojnie, mogę gładzić niedźwiedzie po znużonych futrach oglądając w półmroku desenie ścian