zachodni (w tym eksperci Biura Bezpieczeństwa NATO) uważają, że każdy krajowy system ochrony tajemnicy może, a nawet powinien mieć cechy indywidualne, wynikające z lokalnych tradycji prawnych, utrwalonych wieloletnią praktyką procedur postępowania oraz wewnętrznych warunków działania i przyjętych zobowiązań międzynarodowych, np. w bilateralnych umowach: o współpracy wojskowej; o wzajemnej ochronie wymienianych niejawnych informacji wojskowych; o współpracy służb specjalnych lub policyjnych. Na specyfikę krajowych systemów ochrony tajemnicy duży wpływ wywierają także możliwości ekonomiczne państwa, gdyż współcześnie zapewnienie bezpieczeństwa własnym wiadomościom niejawnym, albo otrzymanym z zagranicy w ramach realizacji porozumień międzynarodowych kosztuje niemało i koszty te ciągle wzrastają. Nie wszyscy nasi politycy, co wynika