tak zakończył swój wiersz pt. Żywot Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego:<br> Wszystko tutaj opisałem nie na czyjąś próżną chwałę, lecz by zarobić ździebełko na bułeczkę i masełko.<br> Całe życie musiał z trudem zarabiać, nawet gdy był u szczytu powodzenia. Gdyby przyjął dyktowane mu w PRL warunki, miałby do tej bułeczki i masełka niejeden smakowity kąsek, ale zawiść kolegów spod znaku socrealizmu i tak by go potępiła i odsądziła od czci i wiary. Niestety urodził się w czasach, gdy na dworze panowali ludzie mający nikłe potrzeby kulturalne. Gałczyński nie przedstawiał dla nich jakichkolwiek wartości ideowych, uważano go za błazna, który zaspokaja gusty drobnomieszczan. Nie