Potem pod hasłem Pomożemy!<br>szukalim, wiecie, tych miliardów.<br>Niestety! Nic my nie znaleźli.<br>Przecie tu Pcim, nie wyspa skarbów!<br>A jak umieli my dla władzy<br>wpoić tu posłuch, respekt, miłość!<br>Do czerwca bieżącego roku<br>żadnych warchołów tu nie było!<br>Więc człowiek rósł i szedł do góry,<br>ukończył studia bez matury,<br>niejedno dostał odznaczenie.<br>I nagle - takie zaskoczenie!<br><br>Szmaciak się znowu wkurzył wielce<br>i zaczerwienił się na karku.<br>Że widać było dno w butelce,<br>po żyto sięgnął więc do barku.<br>Żyto jest ostre. Gdy przez przełyk<br>przeszła mu tego żyta struga,<br>Szmaciak się jeszcze bardziej zeźlił<br>i teraz na całego ruga:<br><br>Do