nie chcąc musiała przypomnieć sobie to, czego uczyła się podczas okupacji na tajnym sanitarnym kursie. Roboty nie brakowało. Mnożyły się również inne troski. Surmówna, sama miłośniczka zwierząt, ze łzami w oczach opowiadała, jak okrutnie jej pupile obchodzą się z kotami, ptakami i ze wszystkim, co żyje. Nie mogła pojąć okrucieństwa, nieledwie sadyzmu, który przejawiali jej uczniowie. Wczesną wiosną problem urósł do rozmiarów lokalnej tragedii. Dzieciaki wdrapywały się na drzewa w poszukiwaniu ptasich jaj, które z satysfakcją rozbijały. Jeszcze większą satysfakcję znajdowały w mordowaniu piskląt. Znosili kwilący łup i urządzali coś w rodzaju sportowych zawodów. Ciskali ptaszkami o mur szkolnego budynku, kto