nonszalancko skinął głową.<br>- Bawić się, mała!<br>Walc popłynął łagodną falą na trzy. Bruno przygarnął ciało dziewczyny, a Inge poczuła, że ulatuje. Wznosi się w jego ramionach ponad rozbawionych gości. Ponad własne życie.<br>- Wspaniale pani tańczy - odezwał się.<br>- Rytm jest bardzo ważny - posłała mu uśmiech.<br>Czuła w nim Słowianina. Posługiwał się niemczyzną poprawnie, ale w akcencie słychać było łagodną muzykę dzikich stepów. Wielkich przestrzeni, które sprowadzają na człowieka obojętność lub obłęd.<br>- Przypomina mi pani kogoś.<br>- Kogoś bliskiego?<br>- Kogoś, kogo już nie ma.<br>- Tęskni pan?<br>Potwierdził skinieniem głowy.<br>Przytuliła się mocniej. Poczuł jej twarde uda. Małe piersi pod materiałem sukienki.<br>Gdy orkiestra umilkła