swojego dziecka. Nie bałam się karmienia, przewijania i pielęgnacji - uśmiecha się Agnieszka.<br>- W szpitalu wszystko mi pokazali, a poza tym jest różnica między braniem na ręce swojego dziecka a tuleniem cudzego. Wiem, że zdarzają się historie, kiedy matka jest w szoku i odrzuca dziecko, ale dla mnie jest to całkowicie nienormalna sytuacja. To chyba zależy od charakteru i odporności psychicznej.<br>Agnieszka przyznaje, że w tamtym czasie przerażała ją tylko jedna rzecz - tzw. zespół śmierci łóżeczkowej. Dlatego jej dziecko zawsze spało razem z nią. Chciała mieć swoją córeczkę blisko siebie, czuć jej ciepło i delikatny, spokojny oddech. Zresztą dziś także jest wiele