dochodzi do tego punktu".<br>Zapewne zadziwię twierdzeniem, że ciekawą próbę rozstrzygnięcia tego problemu znalazłem niedawno w opowiadaniu Adama Czerniawskiego pt. Rachela w Rzymie. Proszę mnie dobrze zrozumieć: nie zamierzam bynajmniej utrzymywać, że ten złożony problem z dziedziny poznania i logiki, nad którym zastanawiały się i nadal zastanawiają najtęższe umysły, został nieoczekiwanie rozwiązany w kilkustronicowej absurdesce beletrystycznej polskiego pisarza, który zresztą nie odznacza się szczególnie wybitnym talentem. Ale często się zdarza, że autorowi nawet miernemu podświadomość dyktuje jednocześnie głębszą warstwę tekstu, z której autor nie zdaje sobie w pełni sprawy, a która jednak jest widoczna w układach językowych pojawiających się na papierze