Linia demarkacyjna między historią a powieściowym światem posthistorycznym nie może być jednak usytuowana w czasie, skoro rewolucja Enda czas zniosła. Granica przebiega raczej w z d ł u ż dziejowego procesu, pomiędzy mesjanistycznym słowem rewolucji a jej (wciąż odraczanym) millenarystycznym ciałem.<br>Królestwo Enda, które rozpościera się po drugiej stronie, za nieosiągalnym horyzontem historii, nie okazuje się państwem ładu. Jakkolwiek trójka bohaterów: sam "Bardzo Wielki Wolnowymyśliciel End" (16), Fin - jego syn, zrodzony za sprawą Hiperwymyślacza, oraz Hiperwymyślacz Absolutnie Dowolnych Historii (zwany krótko Hiperkiem) - może być postrzegana jako parodia Trójcy Świętej, to eschatologiczna próba ustanowienia idealnego porządku nie udaje się. Świat posthistoryczny staje