krajali kozikami i jedli z wolna, smakowicie i w skupieniu.<br>Teraz i Kazimierz uświadomił sobie, że od wczesnego rana nie miał nic w ustach. A musiało już być koło południa... Ozwał się w nim nagle ostry, przytajany dotąd głód i targnął dokuczliwie trzewiami.<br>- Ciekawość, czy nas tu pożywią? - zjawiła się niepewna a łakoma myśl.<br>Przyglądał się Kazimierz rekrutom, lecz nie znajdywał żadnej znajomej twarzy.<br>- Pewnie puścili tamtych, z grodni... - pomyślał i jak tępe żegadło targnęła nim na wskroś dotkliwa świadomość niezmiernego osamotnienia.<br>Przyglądał się rekrutom - tym zwłaszcza chleb i ser smakowicie pożywającym - i czuł się jakby upokorzony wobec tych nieznajomych, parobskich