kiedy przemawiał w kongresie Stanów Zjednoczonych. I było tak wspaniale, kiedy naród pokazał wreszcie komunistom czerwoną kartkę w wyborach 4 czerwca. Do końca życia nie zapomnę mdlejącego w Sejmie premiera Mazowieckiego. <br>Nie zapamiętałem wyjścia wojsk sowieckich i wstąpienia Polski do NATO. Pewnie dlatego, że uznałem to za coś normalnego, należnego niepodległemu państwu. Rzeczy oczywiste nie zaskakują. <br>Polska zmieniała się w błyskawicznym tempie. Nie zawsze tak, jak bym chciał i sobie wymarzył. Gdzieś po drodze zgubiła się i solidarność, i bezinteresowność w działaniu. Jesteśmy jednak wolnym, niepodległym państwem. Decydujemy sami o sobie. Bez Solidarności nie byłoby tej wolności. Pytaniem pozostaje, czy dobrze