bladą jak płótno, kurczowo splecione palce. I wciąż to niesamowite odczucie...<br>"Co to jest?"<br>"Słyszysz wiatr. Podmuchy obijają się o skalne nawisy."<br>Słyszałem wiatr... Niespodziewanie inne drgnienie przeszyło mi uszy jak cienka igła.<br>"Co to?!"<br>"Jastrząb. Jest gdzieś wysoko."<br>Słyszałem uszami smoka! Zaprosił mnie, wciągnął do swego wnętrza, w jakiś niepojęty sposób, nieznany nawet Stworzycielom. Słyszałem, po raz pierwszy w życiu słyszałem. To był wspaniały dar. Smocze uszy łowiły coraz to nowe odgłosy, a on objaśniał:<br>"Łopot skrzydeł skalnego gołębia."<br>"To była mysz."<br>"Tam kamień osunął się ze zbocza."<br>"A teraz zaryczę" - uprzedził, choć ja nie miałem pojęcia, co to znaczy