białe koszule, ciemne twarze owiane zapachem brylantyny. Młodzi, szczupli mężczyźni lgnęli do siebie z leniwą zmysłowością. Zdawało się, że całe miasto wykipiało na ulice, potok ludzki szumiał głosami, szeleścił jedwabiami kobiet. Tłum tarł się w mroku, parował ciepłem... W tych dźwiękach chrapliwych, chichotach, urywanych śpiewem czuło się napięcie oczekiwania i niepokój.<br>Dłoń Margit próbowała odnaleźć w ciemności rękę Istvana. Ciepłe dotknięcie przeszyło go pożądaniem. Dziewczyna jakby to odgadła, cofnęła się spłoszona.<br>- Wejdziemy do Volgi na lody? - zapytał. - Pereira ich nie zrobi...<br>- Nie - wyszeptała leniwie. - Jedźmy. Chcę już być z tobą.<br>Odczuł to jak wymówkę, gdy niespodzianie przechyliła się i oparła ciężko