Ale członkowie elity powinni znaleźć w państwie uprzywilejowane miejsce. Oni bowiem tworzą wartości kulturowe, czyli zarazem więzi scalające naród.<br>Miał rację Fryderyk Nietzsche twierdząc, że nastrój tragizmu towarzyszy wybitnym i nieprzeciętnym jednostkom, tym, których zaliczamy do elity. Twierdzę, że jego źródłem jest świadomość przemijalności dzieł kulturowych. A więc tragiczna sprzeczność: niepomierny heroizm człowieka, który oddaje swoje siły tworzeniu kultury z jednoczesną świadomością nieubłaganego upadku kultur po osiągnięciu przez nie szczytowego rozwoju. Historia kultury przynosi wystarczającą liczbę faktów potwierdzających prawdziwość tego poglądu. Rozwinął go między innymi polski uczony Ludwik Gumplowicz, który był przed I wojną światową profesorem w Grazu i pisał swoje