Typ tekstu: Prasa
Tytuł: Mathesis Polska
Nr: 3-4
Miejsce wydania: Warszawa
Rok: 1930
Tytuł: Mathesis Polska
Nr: 3-4
Miejsce wydania: Warszawa
Rok: 1930
zbadać część widma pomiędzy 1850 A a 1220 A. W uznaniu zasług niezmiernie trudnej pracy pionierskiej nazwano tę dziedzinę imieniem odkrywcy.
Dla opanowania nowej dziedziny widma należało przezwyciężyć: a) pochłanianie promieniowania przez kwarc, b) absorbcję przez powietrze, c) pochłanianie promieni przez żelatynę klisz fotograficznych. Schumann usunął pierwsze i trzecie źródło niepowodzeń, zastępując kwarc fluorytem i przygotowując specjalne klisze, zwane do dziś Schumannowskiemi, których warstwa światłoczuła zawierała bardzo niewielkie ilości żelatyny. Trudniej było wyeliminować szkodliwy wpływ powietrza. Siła absorbcji powietrza jest taka, że promieniowanie o długości fali 1750 A znika całkowicie po przejściu warstwy atmosfery grubości 1 cm., gdy 1940 A przechodzi
Dla opanowania nowej dziedziny widma należało przezwyciężyć: a) pochłanianie promieniowania przez kwarc, b) absorbcję przez powietrze, c) pochłanianie promieni przez żelatynę klisz fotograficznych. Schumann usunął pierwsze i trzecie źródło niepowodzeń, zastępując kwarc fluorytem i przygotowując specjalne klisze, zwane do dziś Schumannowskiemi, których warstwa światłoczuła zawierała bardzo niewielkie ilości żelatyny. Trudniej było wyeliminować szkodliwy wpływ powietrza. Siła absorbcji powietrza jest taka, że promieniowanie o długości fali 1750 A znika całkowicie po przejściu warstwy atmosfery grubości 1 cm., gdy 1940 A przechodzi
zbadać część widma pomiędzy 1850 <hi>A</> a 1220 <hi>A</>. W uznaniu zasług niezmiernie trudnej pracy pionierskiej nazwano tę dziedzinę imieniem odkrywcy.<br><br><page nr=59><br><br>Dla opanowania nowej dziedziny widma należało przezwyciężyć: a) pochłanianie promieniowania przez kwarc, b) absorbcję przez powietrze, c) pochłanianie promieni przez żelatynę klisz fotograficznych. Schumann usunął pierwsze i trzecie źródło niepowodzeń, zastępując kwarc fluorytem i przygotowując specjalne klisze, zwane do dziś Schumannowskiemi, których warstwa światłoczuła zawierała bardzo niewielkie ilości żelatyny. Trudniej było wyeliminować szkodliwy wpływ powietrza. Siła absorbcji powietrza jest taka, że promieniowanie o długości fali 1750 <hi>A</> znika całkowicie po przejściu warstwy atmosfery grubości 1 cm., gdy 1940 <hi>A</> przechodzi
